Bij ons op de kunstacademie werd door sommige docenten figuratieve en realistische kunst als minder gezien. Echte kunst moest volgens hen abstract. Deze stroming vertegenwoordigde het hogere en zou meer vergeestelijkt zijn. Het dagelijkse moest ontstegen worden. Andere docenten dachten daar weer heel anders over. Als tweedejaars student werd meteen langs de meetlat der kunststromingen gelegd.

Tijdens de algemene werkbesprekingen waren hier veel discussies over. Hoe belangrijk was het te horen bij een bepaalde kunststroming? Deed het er nog toe in deze tijd? Het was goed om de geschiedenis te weten maar het was een tijd van samensmelting. Oude waardes los te laten en vrolijk zelf op zoek te gaan. De kunstwereld van toen (rond 2000) bleek niet zo makkelijk meer op te delen in verschillende stromingen; er kwam een mix. Veel succesvolle opkomende kunstenaars gebruikten verschillende stijlen en materialen door elkaar.

Michael Raedecker is hiervan een mooi voorbeeld. Abstracte beeldtaal met figuratieve borduursels. Hij verwerkt stoffen en borduurt garens op een met acrylverf bewerkte ondergrond. Hij volgde de opleiding tot modeontwerper aan de Gerrit Rietveld en behaalde de MFA (Master of Fine Arts) bij Goldsmiths in Londen.